De aftellende klok begint rare geluiden te maken. Piloten en copiloten zitten vertwijfeld te staren in de verte – op hun valies die niet dichtkan. Overwegend of die pul antimoestiek toch thuis zou blijven en die pul talkpoeder, en dat tweede paar schoenen. Mensen, je weet niet wat je nodig hebt in 30 dagen van huis.

De meesten hebben een (team)shirt, een paar kousen, een slip, een stuk zeep en een washandje in een zakje luchtledig getrokken (bij de beenhouwer in Voormezele trokken ze een raar gezicht als ik vroeg om mijn kleren te mogen luchtledig trekken op hun vleesmachien) en dat 25 zakjes. Voor elke dag eentje. Het neemt niet veel plaats en je hebt alle dagen een verse onderbroek waar geen zand in zit. Toch het eerste uur niet. Ben heeft een strijkijzer mee want ik kan U verzekeren dat een t-shirt die uit zo een zakske komt de 14de dag er niet er fris uitziet. Precies het vel van mijn moederke van 90 jaar.

Patrick (Beckers) belde me op met een lange zucht vandaag. Ik moest de rest van het bier tussen zijn reservewielen steken. Waar is het competitiebeest van weleer? We herinneren ons nog levendig toen hij, met Felice zaliger, in de eerste etappe spéciale uit een Dakar uit het verre verleden op de enige boom knalde langs de 7 km lange weg. We herinneren ons ook nog levendig de ferme dreun die Joost gaf met zijn Toy tegen de enige rotsblok in de woestijn. De resten van zijn auto zijn we vele jaren later nog tegengekomen – op diezelfde plek welteverstaan.

Het is te hopen dat we daarvan gespaard blijven.

Chris Devos belde me ook dat WTV geen reportages zal maken tijdens de wedstrijd maar als het allemaal gedaan is een reeks wil maken over ons avontuur – ja waarom niet – we zullen dan een beetje mooier schrijven en proberen wat meer foto’s op de site te krijgen.

Iemand vroeg me : zult ge Lieven (Vuylsteke) niet te veel missen ?? Uiteraard zal ik hem missen. Vooral zijn dolle fratsen, zijn immer goed humeur en zijn goed karakter. Dat hij aan zijn lijf skart alle momenten van de dag – dat moet je erbij nemen maar hij snurkt tenminste niet ‘s nachts. Ik was het al gewoon dat we samen zouden rijden maar zijn Veroniekske heeft er blijkbaar anders over beslist. Hij ligt nu elke avond zalig met zijn hondeke ... in de mand. Och hère dat beestje – Moa gow zeg.

Een supporter uit Gent en één uit het Ieperse vroeg mij hoe dat nu eigenlijk zit met die geslachtsziekte. Wel ik kan iedereen gerust stellen. Ik heb in 2011 niet geslacht dus kan ik geen geslachtsziekte hebben – alhoewel ik toch bijna ne keer geslacht heb. Maar het is er uiteindelijk toch niet van gekomen.

Egfried komt morgen als eerste toe in Wijtschate (uit Marseille aangevlogen). Gevolgd door Eric voor een laatste briefing. We rijden via Calais morgennamiddag naar de Eurotunnel zo naar de M25 in Londen en slapen nabij Guildford in Cuckfield.

Zondagavond aan de start bij Big Ben. Dat is geen familie van de Ben die naast Eric zit – die met zijn strijkijzer – niettegenstaande hij ook erg hoog uitgevallen is.

Ik kom dan bij jullie terug na de scruteneering met een verhaaltje over de concurrentie want die zit op hete kolen. We kijken uit naar de Porsche Carera 4s, naar de omhooggevallen noorderburen met hun BMW M5, en vooral even gaan piepen bij de sterke formatie Datsun’s 240 Z – dat zijn er met kamelenbloed.

Tot zondag. René