Hallo Belgium – uit het land van de pharao’s, Nassers, Moebaraks en andere goden,

Na een frisse douche zijn we 250 km gaan verbinden naar de eerste etappe spéciale. We durfden het niet schrijven maar Joost, Jacques en de Porsche speelden thuis. Ook de jaren Dakarervaring speelde met hen mee. In deze etappes gaat de 45 het verschil maken. Om de 2 minuten vertrekt een auto. En na amper 4 minuten koers werd de voorganger ingehaald en op km 7 stonden alle wagens die voor Joost vertrokken waren stil – vast in het zand.

Joost van de piste, bergop en tussen de stenen – zijn copiloot “Eila woa goaj noartoe deh ?”. Joost klom op de heuvel en liet vriend en vijand het nakijken. Uiteraard wint hij de etappe spéciale in de ideale tijd. De anderen waren aan het scheppen. Achteruit, vooruit, met een auto op de buik – geen pretje. Het was een tijd geleden dat we nog zoveel Peugeot 504 types bij elkaar zagen staan.

De Toyboys ? die volgden de teamorders. René en Francis zouden niemand helpen en doorrijden achter de Porsche – in het geval dat deze ook zou vastrijden. Vandaar ook de scherpe tijd van de 46 die ongetwijfeld een flinke sprong vooruit zal maken. Egfried stopte en trok 3 auto’s uit de ellende. Eric ook. Die trok zo hard dat hij het touw, de haak en een stuk van de Escort meetrok tot aan de finish.

Nog een geluk dat het voorste van de auto ook niet meekwam ... 47 en 48 stonden ook met een scherpe tijd aan de aankomst. Eric en Ben houden echter niet op de anderen zoenen te geven. Deze keer met een Peugeot 505. Maar we vertellen niets tegen Mietje – het is immers haar auto.

De tweede etappe werd geannullleerd omdat de verkenners met een Hilux vastgereden waren. Vandaar onmiddellijk naar de derde en kortste etappe van de dag. Enkel een handvol auto’s stonden aan de start inclusief de Toyboys natuurlijk die allemaal hun tijden vandaag erg zullen verbeteren. De Porsche inclusief. Iedereen staat nu veilig en wel op een boogscheut van de ferry die ons straks overzet naar het land van de ara (bier) en. Het bier en de drank hebben we achtergelaten – in onze magen – en rijden clean straks om 4 uur de fast ferry op.

Morgen zal er niet veel te beleven zijn. Dit is de eerste keer dat een internationale wedstrijd het land aandoet. Het land waar vrouwen niet in auto mogen rijden. De vrouwelijke teams moeten opsplitsen en een man aan boord nemen. De Toyboys hebben zich kandidaat gesteld maar niemand is goed (genoeg) bevonden. We mogen ook niet racen in het land waar olie koning is. 2 dagen zonder koers zal ons naar Soudan brengen waar het heerlijk vertoeven zal zijn voor de Porsche.

We hebben tot in Kaapstad nog 500 km etappes spéciales en 1500 km snelle verbindingen. Dat moet volstaan – indien we geen tegenslag hebben – om ... te denken aan de volgende koers zeker.

Fratsen van de club ? ik durf ze niet op te schrijven want dit is geen site voor volwassenen. We wachten nu opnieuw in een hotel waar een groot zwembad is – maar teveel volk om de konijnen te laten zwemmen. We genieten erg van de comments op de site. We lezen ook de commentaren van de concurrentie. Dan denk ik zo – doe voort en zie niet om. And that the best may win. En geloof me vrij voor minder gaan we niet.

Ik heb aan een aantal mensen gevraagd om een kaars te doen branden – ik geloof begod dat ze hun woord houden. Doe zo voort – vingers niet verbranden.

Tot morgen – take care – Francis doet de groeten aan de zusjes en wij ook. x