We hebben ondertussen opnieuw erg veel van de ongelukskoek gegeten.

Gisteren was een gewone (nachtelijke) verbinding tussen de Soedanese haven en een stadje (ik bespaar u de naam) dichtbij de grens met Ethiopië.

Een liaison van 700 km waar we slechts om 16 uur konden aan beginnen wegens het laattijdig aankomen van de boot (de saoudi’s varen blijkbaar maar op éne moteur om nafte te sparen) en de administratieve rompslomp die een uur of 4 geduurd heeft. 2 uur in het daglicht en de rest in de donker. En geloof me vrij het is hier donker. De straten zijn uiteraard niet verlicht maar ook de dorpen en de steden niet. Vele auto’s rijden hier zelfs zonder licht. Wat het een erg gevaarlijke trip maakt – dat kun je wel begrijpen.

We reden niet in konvooi omdat de gsm overal werkt. En toen was er de ezel. Die steekt om 22 uur de weg over en dan komt Eric eraan. In volle bak en boem. Ezel dood maar de auto ook. Ik ben Eric terug gaan halen en hem gesleept over 100 km terug naar het hotel. Daar hebben Ben, Francis, Eric en Egfried onder begrijpende assistentie van Patrick en René de auto terug opgelapt. Sympatiek van de Datsun 240 die zijn radiator voor de gelegenheid uitleendde.

Om 6u30 hebben Ben en Egfried de auto terug aan de praat gekregen. Ben en Egfried konden zich gaan wassen en opnieuw vertrekken.

Maar het noodlot sloeg opnieuw toe. De averij aan de schroef van de toyota deed de boel opnieuw in het honderd lopen. Eric en Ben stonden na 300 km opnieuw langs de kant van de weg en moesten nog 200 km getrokken worden.

Ondertussen hebben René en Francis de nodige stukken gevonden in Ethiopië en hebben we opnieuw na lang werken de zaak voor elkaar en kan Eric morgenvroeg om 6u30 de etappes aanvatten.

Morgen is het een monsterrit waar we verwachten dat de rangschikking volledig door elkaar gehaald zal worden. De Toyboys hebben de auto’s gesjord, vastgemaakt en voorbereid op het grote werk.

Vandaag was een dag zonder herschikkingen in het klassement. Patrick, Joost en René halen probleemloos de top 10 en zien uit naar morgen. Eric heeft mij verteld het morgen op zijn gemak te zullen doen.

Ethiopië is een prachtig land. Na Saoedi en Sudan waren we een beetje ontgoocheld. Maar hier lopen de vrouwen terug op de straat, is er een druppelke alcohol, staan er duizenden mensen ons te verwelkomen langs de straten. Kortom een warm land. Met overdag 30 graden en bleu sky.

De sfeer in de groep is erg close en de bijeenkomsten alleen met mannen. Jacques en Joost spreken elkaar reeds aan met zoeteke en schatje. Dus beter kan niet. Wat ze in de auto allemaal uitsteken daar heeft de schrijver van dit artikel geen zicht op want de batterijen van het filmtoestel zijn op.

Morgen is het van verstand op nul, blik op oneindig en de goaze op het einde.

Groeten vanuit Ethiopië. René