Ondertussen kennen we de resultaten van tot en met Nairobi. Joost staat nog altijd 3de, Patrick haalt René in en staat nu 9de, René staat 10de en Eric maakt een grote sprong vooruit naar een 13de plaats.
Gisteren was een dag om nooit te vergeten. We reden van Lewa naar Marsabit, afstand 280km, waaronder 160km van de slechtste piste die men zich kan voorstellen. Over die 160km deden we maar eventjes meer dan 4 uur waaronder sommige stukken aan 12km per uur. We konden aan de lijve ondervinden wat een “Kenyan massage” is. Je kunt het je nauwelijks voorstellen, zo een slechte weg hadden we met zijn allen nog nooit gezien.
Even voordien brachten we een bezoek aan het project dat het team samen met de Ronde Tafel Waregem, de Ambassadors Waregem, de Lions Ieper en de Fifty-One Waregem steunt. Meer dan 400 kinderen stonden er mooi in het gelid om ons te verwelkomen. Mooi om te zien. Jane, de bezielster van het project, toonde ons de werking van de school. We mochten er ook de 2 jongens ontmoeten die dankzij de gulle schenkers hun hele middelbare school betaald zien. Nadien reden we nog een 10-tal km in de bush om er een echt “Thorn Three” schooltje te bezoeken. Indrukwekkend! Deze kinderen hadden nog nooit zoveel blanken bij elkaar gezien. Ik moet toegeven dat ik, zoals velen, soms dacht dat zo een project steunen een druppel op een hete plaat is. Wel in dit geval is dit niet zo. Het is zeker meer dan de moeite waard.
Na de positieve ervaring in de school en de negatieve ervaring op de weg kwamen we rijkelijk laat aan in de Marsabit Lodge, niet echt een paradijs maar naar lokale normen in orde. Het was de bedoeling dat wij het team er zouden opwachten, nu was het omgekeerd. Toch was het voor sommigen een warm weerzien met hun partner. Ontroerend om te zien. We hadden een simpele maaltijd en daarna iedereen vroeg onder de veren.
Vanmorgen konden we nog de start van de etappe meemaken alvorens terug te vliegen naar Nairobi. Het is duidelijk dat onze konijnen buiten categorie rijden. De Tuthill Porsche is blijkbaar het ideale wapen om de martelwegen te lijf te gaan. Zelf de organisator zat met open mond te kijken toen hij ingehaald werd door de 45. Onofficieel rijden zij vandaag terug een eerste tijd. Met René ging het iets minder goed. Hij reed zijn ophanging kapot en moest dus verder met een kreupele wagen. Patrick en Egfried denken dat zij vandaag de top 10 binnen rijden en Eric en Ben zullen waarschijnlijk ook een bank vooruit gaan in het algemene klassement.
Werk genoeg morgen om de teams en hun wagens in goede form te krijgen voor het 2de deel van dit avontuur!
Ik probeer uw reporter in de koers, René, te motiveren om morgen zijn visie te geven over het eerste deel van de wedstrijd. ’t Zal nie gemakkelijk zijn!
Kijk ook uit naar enkele nieuwe fotos in het fotoboek.
