Goede morgen,

De rustdag is zoals geschreven erg goed verlopen. Een dinner met show van een plaatselijke groep, een leuke babbel met de concurrenten, en dan 's morgens het afscheid van de bezoekers. In de auto gaat er dat erg stressy aan toe. Vlug de roadbook aan de start raadplegen. Wanneer moesten we weer op dat punt zijn ? Nerveus een paar laatste checks doen - verdorie ik ben vergeten de luchtfilter uit te blazen - een ongeordende checklist gaat als een flits door je hoofd.

En dan 5 - 4 - 3 - 2 - 1 ... go en de auto schiet vooruit - het drukke verkeer van Nairobi in. Een laatste handkus naar de bezoekers en weg zijn wij richting stof, snelheid, piste, tijdszones, time controls enzovoort.

Het verkeer in Nairobi is zoals in Brussel maar dan op aardewegen. Toeterende brommerkes laveren zich doorheen de massa en verdwijnen in het stof in de verte. Gelukkig loodst het roadbook ons via een alternatieve weg uit de stadskern en vervoegen we na een uurtje reeds onze vertrouwde verzichten met prachtige landschappen.

De straftijd van Joost hebben we nog niet verteerd maar de toy's staan wel goed geklasseerd en zie wie daar komt aandraven - jawel Eric met zijn ezelkarretje. Gezwind op de pistes, lenig op de weg en altijd maar blijven gaan. Dat dingetje van hem stopt precies nooit behalve dan aan de grens waar Eric met een meesterlijke onopgemerkte eenvoud de douanier verschalkt, een stempel laat slaan op zijn paspoort en weer even snel verdwenen is als gekomen. En van Ben wisten we dat het een topmekanieker is maar waarempel is hij verliefd geworden op dat roadbook en de timetables zodat ook dit luik van de 48 vlekkeloos verloopt en de perfectie - zoals we dat van Eric gewoon zijn - is niet ver weg.

Joost ging voluit - neemt 16 minuten terug op de eerste en zal op de 100 km étappe spéciale van vandaag proberen nog meer tijd goed te maken. Eric en Patrick reden snel en verdedigden hun plaats. Patrick rukt zelfs op naar de achtste plaats. En zowaar dokter Francis Tuthill nam de piepende en krakende auto onder handen en met een vijs en een vloot was het gepiep en gekraak plotseling verdwenen. Neen, geen nieuwe joints meer nodig op de Proflex dempers, neen geen nieuwe silent blokken en een lange demontage en montage, neen niet de kas eraf nemen. Gewoon een vijs en een vloot. Een rakkejak en klaar is kees.

Met de auto van deze schrijver ging het niet zo goed vandaag. Achteras geblokkeerd en op een kamion naar het hotel. Hier hebben we een okkazie wisselstuk gevonden en Egfried, Ben, Francis en een leger zwarten demonteerden en monteerden een achteras in 3 uur tijd. Precies formule 1 maar op een parking van een hotel.

Vandaag staat de blik op Kilimanjaro die deze morgen rustig ligt te zonnen op een windloze dag. Arusha is een heksenketel waar we straks opnieuw doorheen moeten - zonder handkussen naar de bezoekers maar wel wuivend naar een joelende menigte die zich zal voortbewegen doorheen de dag.

Dank voor de kaarsen - ze hebben ongetwijfeld geholpen en wil aub nieuwe kaarsen laten branden.

Tot vanavond voor een verder verslag.

René x