Goede avond trouwe supporters en lezers,

 

De eerste echte dag van de rallye is hectisch verlopen.  Keurig aangevaren in Nador en Melilla en we stonden daar te kijken.  Uren lang in de file voor een papierke en een stempel.  Urenlang daarna wachten om de gigantische (eigen) file te ontwarren.  Met als gevolg dat de etappe geannulleerd werd en we asap naar het bivak gefietst zijn.  630 km in zesde met een korsé rond ons lijf.  Aankomst rond de klok van 18u - net tegen donker. Er zijn auto's binnen gekomen tot 21 uur.  Catering te laat, PC course te laat, internet - geen -enz ... Eric zou zeggen cata totale.

 

En dan de temperatuur.  Bivak op 1200 meter hoogte en algauw dook de temperatuur onder het vriespunt.  De meesten lopen rond alsof ze 10 kg verzwaard zijn.  Vestjes die uitpuilen boven 3 baais (wvl voor truien) mutsen, handschoenen.

 

Eric probeert koorstachtig de zorgvuldig ingepakte dammart rond zijn benen te trekken in zijn tent.  Een grappig gezicht want je ziet die tent van links naar rechts draaien,

van onder naar boven alsof er een stoeipartij aan de gang is - maar neen - Eric doet zijn Dammarke aan ...

 

Met vest en al in bed - schoenen ook - je moest ons eens ruiken als we uit die tenten kruipen.  Schrijver is om 2 uur in de nacht in de auto gekropen met kleren, slaapzak en al en nog een paar uurkes de ogen dichtgeslagen want morgen is een dag van 600 km met 2 pc's voor de pers, 500 km voor de camion en 400 km voor de koersauto's.

 

Diegene die beweren dat de Ecorace een ritje in convivialité is moet het toch wel eens tegen mij juist komen uitleggen wat ze daarmee bedoelen.

 

Onze rappe konijnen Joost en Jacques beginnen ondertussen toch weer erg aan elkaar gehecht te raken.  De één leeft op ricard met water en ijs uit onze meegebrachte vriezer, de andere met Havanna Rhum en Cola.  Zwan worsten, kaas, worst en sardines stonden op het menu. 

 

Geen problemen met de apparaten, behalve een paar details waar de mecano's een uur of 6 aan gewerkt hebben - in de vrieskou.  We zullen er bij de terugkomst een standbeeld voor maken.  Egfried is alom aanwezig met een helpende hand, Dominique leest ons dagelijks de levieten maar is up to date en zeer allert.  Ben leidt dit team met jonge en harde hand.  Zonder morren, met de smile en steeds 3 lachende gezichten in de camion.

 

Morgen vroeg uit de veren voor een eerste test met het apparaat, een bevestiging van Joost en bang afwachten hoe Jacques de Toyota in de duinen zal leiden.

 

Het is afwachten - met een korsé - en een bang hart.  Duimen, kaarsen branden en tot morgen.

 

René