Goede avond,

Eerst en vooral van het team een zalig en gelukkig nieuwjaar. Voorspoed en succes in alles wat je doet. Dat wensen we u van harte.

We rijden vandaag van Oued Draa naar Gwirat Larjam bij Smara. Het zuiden van Marokko wenkt. De strijders van het Pollissario wenken en straks zijn we in probleemgebied.

Oudejaarsavond in het bivak. De énen al wat frisser dan de anderen maar het team zat gemiddeld rond den tienen in de slaapzak. Toch een specialleke – Foie d’ Oie en een barbecue voor diegenen die nog honger hebben. Met een glaasje wit om af te koelen.

De temperaturen in het bivak donderen van 20 graden bij aankomst tot beneden het vriespunt rond middernacht. Die slaapzak in mijn bagage gaat tot – 10 graden maar dat zullen we beslist herzien voor een volgende gelegenheid.

De start vandaag rond de klok van 9 voor een etappe spéciale van rond de 300 km. Een beetje veel stenen en nadien erg snelle pistes. Door de slechte vertrektijd moeten de jongens het parcours op achter een Kamas.

Steven je bent niet alleen want de Portugese Jacinto Elisabete heeft haar camion op de zij gelegd. De Kamas heeft er een trekske aan gedaan en terug op haar 4 poten. Wie wint er dan vandaag bij de camions ? Juist Jacinto Elisabete. Een dul konijn als ge het mij vraagt.

Joost moet de Kamas voorbij wat snel lukt, dan de Nissan, wat ook snel lukt maar valt dan stil wegens platte band. Het team is al goed op elkaar ingespeeld, want Joost bedient de ingebouwde pneumatische krik, en Jacques doet de rest. Dat is toch een fantastisch arrangement niet ??? Net zoals Jacques de zandplaten onder de auto steekt na vastrijden en dan een spurtje van 200 meter plaseert in de duinen. Enig probleem hierbij is dat hij tenden asem (wvl voor op de adem getrapt) in de auto kruipt en de roadbook niet meer kan lezen wegens geen adem meer. Ze doen dan tekens naar mekaar …

Beide ruiten zijn ook uit de auto gevlogen – maar dat wordt verholpen. Ge kunt u inbeelden dat ze een beetje moeten zoeken in het zand om hun ruiten te vinden als ge die verloren hebt tegen 140 km per uur.

Het zonnetje schijnt hier tot 22 graden op de middag. Bleu sky en prachtige landschappen. Dat hebben we ruim verdiend.

Jacqui Loomans stapt vandaag – na een prachtige rit – uit de wedstrijd. De vader van zijn copiloot Frits Driesmans is plots erg ziek geworden. En zoals het hoort is Jacqui met zijn copiloot het eerste vliegtuig opgestapt en huiswaarts vertrokken. We wensen Frits en zijn familie sterkte toe en beterschap voor vader. Spijtig want de eerste Belg is uit de wedstrijd verdwenen.

Morgen de laatste rit voor de rustdag in Dahkla op de grens met Mauretanië. Dan is zand troef. Maar douches, warm water, een beetje rust ook.

Van de rest van de belgen niet veel nieuws. In het team van Van Hyfte is de copiloot van de overleden Fransman nog in het bivak – snelle beslissingen worden daar blijkbaar niet genomen.

Ondertussen is Patrick Beckers zijn kookkunsten aan het uitoefenen. Toast met ei en ansjovis. Gevolgd door haring met dille marinade, om te besluiten met een crème brulée.

Om zelfs in Gent van te watertanden.

Aan de dis worden kinderen gekoppeld tussen het éne en andere team waarbij de lengte van camions en de paarden van de auto’s een erg belangrijke rol spelen. Als dat maar goed komt.

Tot morgen – in bijlage hoop ik – een filmke van Joost en Jacques in volle actie maar zonder ruiten.

René