Zoals beloofd kom ik terug met goed nieuws. Er zijn zekerheden in het leven volgens Eric. Fris gewassen en getooid in verse goedgeurige kleren die nog een vleugje Omo verraden vertrekken we uit Dahkla naar Mauretanie. Vroeg uit de veren begeven we ons met pak en zak richting voertuigen.

Het kille zweet begint rond de oksels te ontwikkelen tijdens het laden van de voertuigen. Ik geef toe dat we in Dahkla in een leuk strandhotel verbleven waar we ons lieten verwennen met lekkers, een massage voor Jacques en Egfried (laatste is in slaap gevallen op de madam haar tafel en als een zombie met zijn haar recht omhoog waggelde hij door het restaurant 3 uur na de feiten richting slaapkamer om zich op te frissen). Maar vooral genieten van een echt goed bedje. Een leuk ontbijt - het trok wel op niets - maar genieten van een dagje rust doet toch deugd.

300 km naar de grens. Officieren, onderofficieren, soldaten, pompiers, ambulanciers en uniformen geven ordeloos bevelen, schrijven nummers af, doen belangrijk en zagen ons vooral de oren van het lijf.

Jacques veegt letterlijk aan alle papier een van zijn grote voeten en reeds na 30 minuten stormt de Hilux door een wirwar van gesoldateerde burgers met luid gebrul weg richting speciale, waar ze voor alles en iedereen aankomen en 3 uur moeten wachten in een blakende zon vooraleer de start te nemen

De anderen schuiven gedwee aan in lange rijen om hun papieren van een rode, gele, blauwe en zwarte stempel te voorzien. De gele stempel vergeten? Geen nood, terugkeren en een uur of 2 in een andere rij met gemompel van godverd... , klootz..., enz.

Na 4 uur is de klus geklaard en begeeft iedereen zich richting start. Eerst de moto's en dan Joost en de zijnen. Schlesser eerst weg op de piste, dan Pelichet, Joost slechts zevende achter de Kamaz kamion van de Russen, een 20 tonner die tegen 150 over de pistes raast.

Op CP 1 rijdt Joost aan de leiding voor het eerst in de rally maar een kleine navigatie- en een grote stuurfout - laat Schlesser toe om uiteindelijk de dag te winnen luttele seconden voor Joost die hiermee 8 minuten terugneemt op de Hummer en zo uitzicht krijgt op het podium.

Morgen een rit om te plooien of te breken volgens Jacques. 400 km speciale en 200 km verbinding naar Akjout of zoiets. De mecanos leveren uitstekend werk. Ze vergeten soms wel banden klaar te leggen en zo maar ik geef hen nu alle dagen een pilleke (temesta) want mijn vrouw geeft me dat om niets meer te vergeten. Ze slapen daar erg goed van zeggen ze ook.

Het waait erg maar de thermometer wijst om 21 uur ong 22 graden. Egfried snijdt een pata negra aan meegeleverd door Patrick Beckers (zie je wel dat er sympatieke Limburgers zijn?)

Eerlijk gezegd verlangen we tot morgen want dan staan we op het podium. Jacques heeft een plannetje klaargemaakt dat in de rally van Ieper altijd lukt. Hou u maar goed vast. Tot morgen en dikke zoenen van ons allen. De kaarsen doen goed hun werk. Dus laat maar branden xxx