Goede avond,

We hebben (alweer) een redelijke dag achter de rug. Warm, zand, wind, stof maken dit als een onvergetelijke vakantie.

De handdoeken in onze valiezen hebben tamelijk veel weg van schuurpapier korrel 80. De zepen schrapen als een karotenrasper over ons lijf en ons washandje gebruiken we al 4 dagen niet meer (wegens te zwart).

Toch een lichtpuntje want we konden douchen in een super palace hotel hier in - hoe heet het ook weer ? - Kamasharisjoela en nog een dingens.
Je vraagt je af hoe de mensen hier blijven overleven.

De persauto steeds paraat voor onmogelijke opgaves - weet je wel - we stonden aan de start en moesten de trekkabel losmaken, een batterij vervangen, Joost goede moed inpraten, en Jacques tonen in welke richting de start was. Alles in minder dan 30 seconden. Om de auto te testen hadden we helaas genen tijd - en eigenlijk ook geen goesting meer.

De Hilux raast verder door de duinen - kregen banden van het Loomans team - zo van die balonnen met stekels aan. Het gaat een beetje beter.

Ook hebben we een kaars in de auto geplaatst en laten branden. Veel avans is het niet want reeds bij de start zagen we het lontje doven en aan de aankomst brandde het nog niet. Jacques heeft nochtans verwoedde pogingen gedaan tussen 2 instructies door - zijn roadbook in de ene hand, zijn gsm in zijn mond, de satphone tussen zijn benen en zijn resterende hand zoekend in zijn overal naar een aansteker om de kaars terug aan de gang te krijgen. Ondertussen laveert onze Joost gedwee tussen de duinenrijen van de ene put naar de andere, van de ene stilstand naar de andere. Maar als ze rijden gaat het behoorlijk goed.

Egfried ondertussen voelt zich een beetje zwakjes. We hebben een Dafalgan in zijn koffie gedaan en Dominique een poepsnoep toegediend. Dat laatste kan ook oraal worden ingenomen en heet dan vicks met citroensmaak. Maar zoals in de wereld van medicijnen veel van toepassing is doet het gedacht eigenlijk al voor 70 % van het werk.

Morgen de laatste etappe van 200 km, dan de grens met Senegal - 700 km totaal. We hopen voor den donkeren binnen te zijn - Eric en ik gaan toch een hotelletje zoeken want we mogen de tent van Jacques - die nu al 7 kg zwaarder is dan bij het vertrek en in 3 zakjes zit ipv 1 - verkopen om de kas te spijzen.

Misschien kan Firmin, Flutterby, de Fanclub - of waarom niet iemand van onze sponsors (BTS, Isomo, Vanca - voelen jullie u niet geroepen) een bod doen op dit opplooibaar huis met kijkvensters, keuken en badkamer. Voor elk aannemelijk bod zal het ding gewassen en gestreken worden maar eigenlijk is het veel meer waard in de huidige toestand dan een nieuwe.

Voor de officiële uitslag van de dag en het classement moet ik nog even naar mijn correspondenten in België, Steven Vyncke en Bert Callens die ons ongelofelijk accuraat op de hoogte houden van de posities van onze konijnen en hun concurrenten. Erg bedankt daarvoor. Ook dank aan Bert die gedwee het gastenboek live houdt en de verslagen erg correct doorstuurt.

Vanavond is het konijn op het menu met een glaasje Chateau Lahaye uit 2009. Het konijn is gemarineerd door een plaatselijke schone die ons beloofd heeft vanavond de sluier te laten zakken. Dan zullen we zien of die schone inderdaad zo schoon is. Dessert (voor Eric) is crèpe suzette maar daar zijn ze nog met veel voor aan het rondlopen.

Tot morgen uit het bivak van Aboe Zakzalnie Tuviel havanna Biber Tenadi - Mauretanië