Na een bijzonder spannende race is gisteren de Africa Eco Race geëindigd. 2 weken terug vertrok de karavaan in het Zuid-Franse Perpignan richting Dakar in de voetsporen van de legendarische Thierry Sabine. 6000 km doorheen Frankrijk, Spanje, Marokko, Mauretanië om te eindigen aan het idylische meer van Le Lac Rose in Dakar.

De strijd was ongemeend spannend. Een gans legioen Belgische deelnemers sierde de competitie maar het is uiteindelijk Gullegemnaar Joost Van Cauwenberge die aan de zijde van debutant Jacques Castelein het haalde van de Belgen met een derde plaats algemeen, en een fantastische eerste plaats bij de 4x4 voertuigen

Winnaar Jean-Louis Schlesser (op een zandbuggy) : Ik verwachtte Joost zeker niet op het podium. Zijn copiloot was onervaren en zijn voertuig was nieuw. Joost had niet de gelegenheid om ervaring op te doen. Maar de koelbloedigheid van de Belg en de vastberadenheid van zijn team deed wonderen. Ze behaalden een etappeoverwinning, wat hier niet eenvoudig is, en ik had alle moeite om de Vlaming achter mij de houden tijdens de laatste rit rond de Lac Rose. Een ongelofelijke prestatie, ik hoop dat ze volgend jaar terug komen want met een beetje minder pech waren ze beslist verder geraakt. Ze zijn potentiële winnaars in de toekomst.

Joost en Jacques bleven er opvallend rustig bij. "Het was een blij terugzien met Afrika" zo begon Joost. "De wagen is prima - en soms had ik het gevoel dat de wagen met mij reed. We hebben de grenzen van ons kunnen duidelijk verlegd. Het smaakt naar meer. Jacques is een prima navigator en zonder hem was ik zeker zo ver niet geraakt. Hij is copiloot van Marc Duez en dat heeft ons geen windeieren gelegd. Professionalisme troef - dat in combinatie met een prima auto en een beetje geluk bereikten we het podium."

Toch hadden de Westvlamingen aardig wat pech. Door een kapotte versnellingspook en 5 platte banden verloor het team bijna 2 uur.

Jacques : "Er zat zeker meer in. Maar we moesten aardig wat leergeld betalen. De wagen breekt gemakkelijk uit en tegen de talrijke stenen in marokko is er geen discussie. Het is plooien of breken. Toch mijn hoed af voor Joost. Toen we totaal uitgeput in de 8ste etappe aan CP 1 kwamen besliste onze grootste concurrent Pélichet - met dezelfde auto - ermee op te houden. Doorzetting en vermogen deed ons verderdoen. Die podiumplaats is echt een geschenk van dat moment. We konden ons service en catering team het niet aandoen om er dan mee op te houden. Maar oververmoeid geeft dat ons een fantastisch gevoel."

In Dakar krijgen de jongens een dagje rust vooraleer de auto's terug te verschepen naar Frankrijk. Een dagje waarvan ze met volle teugen en vooral veel slaap genieten. Want de Dakar blijft wat hij altijd is geweest. Een mythe voor mens en machine.

Joost en Jacques keren vandaag terug naar België waar hun de dagelijkse taak opwacht. Het werk gaat in elk geval voor alles want de Dakar is en blijft ontspanning. Of ze volgend jaar terugkeren om hun plaats te verdedigen hangt in grote mate af van de agenda's en van hun gezin.

We hebben het ooit anders geweten ...