Een uitgeputte goede avond. Wat een mens niet leiden kan - en het is ook lijden.

Het regenwater van de voorbije dagen heeft de streek tot een modderpoel herleid. Dat is ook de reden waarom de tweede etappe van vandaag werd afgelast. Niet te doen ...

De eerste etappe verliep feilloos zowel voor de Porsche als voor de Toy boys. Een fantastisch parcours. Nat, zeep, slieren van de éne kant naar de andere maar onder een stralende zon met 27 graden op de klok. We zijn echt verwend. De tweede en dus laatste étappe. Daar zouden we het voor doen. 60 km door de steppe van de outback. Met skippies links en rechts van de auto's. De Toyboys hebben een skippie doodgereden. Dat was nogal een smak. Niet tegen de auto maar wel tegen een paal gelopen. We reden op dat moment aan door de 100 per uur. De skippie naast ons en die kwam met een vreselijke klap tot stilstand op een paal tussen de auto en de afsluiting.

Stomverbaasd na een half uur op het parcours. In het roadbook staat een info : "oud hotel met een haarspeld naar rechts". We komen daar aan tegen 140 per uur. Eric vol in de remmen. Handrem aan om door de bocht te glijden maar door mijn ooghoeken zie ik een Porsche bolide met BTS, Vanca, Greenhouse en nog meer dingen op staan. Stoppen in het midden van de étappe. Dat hebben we nog niet gehad. Die twee zitten waarempel een bolleken Deconinck te drinken op het terras.

Miljaar hoe is het mogelijk. De helmen weer aan en weg waren ze - om de spanning erin te houden. Wat verderop een paar auto's vast in de modder en in de zeep. Mensen wat ik nu op dit artikel plaats zal niemand van u geloven en toch het is biecht ... Jacques is op een oude bulldozer gekropen en heeft (zonder helm) geprobeerd het toestel aan de praat te krijgen om de vastgereden auto's uit de modder te trekken. What a gentlemen.

Gelukkig was de Hilux toen al uit de étappe en hebben we de gestrandde auto's weer vlot getrokken. Wellicht kost dit wat strafpunten aan het team maar de rit is nog lang en de horizon ver.

Over de catering in Australië kan ik kort zijn. Voor Francis Tuthill is het just fine. Voor ons smaakt het naar de Outback en zijn de borden veel te groot en te copieus. Maar de wijnen - die we nuttigen met mate maar met regelmaat - zijn een verrassing. De kwaliteit is erg goed. Plaatselijke domeinen doen het erg goed met onze smaakpapillen. Enkele flessen verdwenen al in de boordfrigo voor onderweg.

We hebben ons uurwerk deze avond reeds een half uur achteruitgedraad. Dat geeft een gevoel dat we de finish naderen. De weg is natuurlijk nog er lang maar Europa en vooral Vlaanderen dat missen we reeds van day one.

Het ge jullie goed daar in het Kortrijkse en omgeving. Keep in touch. Gerard laat de vrouw de kaarsen maar ontsteken vanavond.

Love you all - Alltrack team in the outbacks

xx

René