Port Augusta Australia

We zitten in het paradijs. De hof van Eden in het zuiden.

Gisterenavond in een Novotel hoog in de bergen met een zicht op oneindig.

's Avonds een hapje met een lekker stukje schaap. Want die zijn er hier in overvloed en vers. Een lekker glaasje Shiraz uit de Barolla domeinen. De wijnen zijn erg lekker - indien met mate want het alcoholgehalte bereikt gemakkelijk 14,5 % - dus een beetje gemaskeerd. 3 glaasjes, het vierde brengt koppijn, het vijfde een kater en het zesde een migraine. Maar vol in de mond, een vleugje eik en veel afdronk. Stef en de Kroonaardvrienden zouden voer hebben om te discussiëren.

De dag van vandaag. Zonovergoten. De konijnen zitten alle twee met een mes tussen hun tanden. Hun modderbeurt speelt rare parten. De organisatie wil van geen liefde weten en ze winnen wel de éne dag na de andere maar nemen slechts 2 minuten terug (wablief ?) van hun achterstand. De weg is nog lang en we zien wel.

De Toyboys haalden gisteren opnieuw de overwinning - slechts met 1 seconde en staan wel nog op kop van het algemeen klassement maar moeten de Australians met 9 seconden voor laten. Vandaag hebben we nog geen uitslag maar het was opnieuw een secondenstrijd. Wat een wedstrijd.

We blijven hier 2 nachten dus tijd om de was te doen. De slips staan recht tegen de kamermuur en snakken naar een beetje water en zeep. De kousen gebruiken we reeds als vuilzakken maar we krijgen volgende week vers goed. Dat zal welgekomen zijn. De assistentietruck hangt nu al vol met te drogen was van Tuthill die met zijn valies moet rondkomen tot in London (oharme Ben).

In de herfst in Australië is het 10 graden 'smorgens. De volle zon doet de temperaturen stijgen tot 25 graden tot rond 17 uur en dan gaat het bergaf. Net zoals de étappes vandaag ... bergaf. De Porsche komt uit een afdaling in vijfde tenden (Westvlaams voor volledig open). Vol in de remmen voor een épingle (haarspeld naar links). Joostje een beetje al de late kant en een donut aan de sterk applaudisserende toeschouwers. Volle bak terug weg en 15 seconden kwijt. Het mes ligt dan al lang op hun schoot want door het klappertanden valt dat uit de mond.

Een prachtig avontuur - een echte marathon. Veel vriendschap en veel geklap met buitenlandse deelnemers die vol ongeloof naar de frigo loeren in de Hilux. Die is ondertussen gevuld met Cola en water. En een beetje Australische witte ...

Tot morgen. Duimen, kaarsen branden en zoenen van Joost en de zijnen xxx

René