Wel, wel, wel. 

We hebben net de eerste en de tweede dag Mongolië achter de rug. 

En ook een eerste bivak zonder internet. 

De eerste dag met traag wachten (kent ge iemand die rap kan wachten misschien) aan de grensovergang. 

4 uur heeft dat goedje geduurd. Voor wie en voor wat ? Het is gene mens die het weet. Zelfs de Chinezen niet. 

What a day. 

Dan maar snel 2 snelheidsproeven afgewerkt. 

Onze teammaten Pickering en Boddy deden het zeer goed met een derde plaats. Maar 's avonds een afgebroken achterpoot.

Joost met een weigerende motor. Het gaat niet goed. 

Zoveel moeite en middelen inzetten om once in a lifetime dit mee te maken ??? 

Neen het is geen goede auto, geen goede motor, geen goed geheel. 

Ze werpen vandaag de handdoek - eventjes maar want hij moest naar de was - zo vuil - en rijden naar Ulaan Bataar naar een Mercedes garage in de hoop de zaak te kunnen oplossen. 

Eric en uw schrijver deden het wat beter maar uiterst voorzichtig. Niet ver van de top 10. 

Zonder kleerscheuren en zonder door te rijden. 

Want met die auto's tegen die snelheden over de pistes razen - geloof me vrij dat houden ze niet lang uit.  

Vandaag reden we uit het bivak 3 etappes - volle bak maar ik vrees dat de bak niet vol genoeg zal geweest zijn. 

Overal staan auto's langs de piste met gebroken stukken. Amaai mijne frak. 

Het is erg warm in de auto en mens en machine zien verschrikkelijk af. 

De pistes zijn triekie. Diepe kloven, putten gevolgd door erg snelle secties. 

We reden vandaag op momenten erg snel. 

Aangekomen in Ulaan Bataar zullen we ten volle onze rustdag gebruiken om onszelf eerst te wassen, dan de auto's en vervolgens onze oudjes (en dan bedoel ik onze auto's) ne keer goe verzorgen zie. 

Een kaarsje bij onze lieve vrouw zou deugd doen voor Joost en Jacques want dit verdienen ze niet. 

Mongolië is echter nog lang en Rusland ook, en de ganse koers eigenlijk ook. 

We doen ons best - ge twijfelt daar toch niet aan zeker - en zullen proberen morgen Joost terug op zijn poten te krijgen.  

Allé zijne auto dan. 

Ik kom morgen terug met het verloop van de werken en groet u beleefd. 

Verdikke de moed zit me in de schoenen met dat miseriedes benz geval. 

Eric en René x