Goede avond, de straf is uitgeschreven en nu kunnen we met een nieuwe en schone lei herbeginnen.

Gisteren en vandaag zijn de 2 vervelende dagen in de Peking-Parijs. Lange verbindingen en erg weinig te beleven.  De etappe vandaag is weeral geannuleerd wegens te slecht weer en teveel verkeer.  Maar het belooft beter te worden.

Morgen een korte etappe van slechts 400 km met 2 echte rally specials.  Joost en Jacques voelen zich al in hun nopjes.  Wij voor een stuk minder. Jacques en Joost zijn van plan een paar patatten uit te delen.  Wij weten niet goed wat ze daarmee bedoelen.  De aardappelen immers staan hier voor een schrale oogst maar misschien bedoelen ze iets anders.  

Wat ons erg opgevallen is in de laatste duizend kilometer is dat alle bossen hier aan het sterven zijn.  Moeten we misschien toch niet even op moeder natuur gaan letten ???  Duizenden hectares berkenbossen staan hier dood langs de weg.  Afgeknapte bomen door verrotting.  Wellicht door het teveel aan water maar in mijn vorig leven als verbruiker van aanzienlijk wat hout en als bezieler van bossen is dit toch wel een catastrofe.  

De organisatie heeft ons door die bossen gestuurd wellicht om er de aandacht op te vestigen dat ook hier de natuur ziek is- mensen en op welke schaal ???
Het is om er toch wel even stil bij te staan.

Jacques en Joost voelen zich alvast in hun nopjes.  Je vraagt u af of ze het niet espres gedaan hebben om op die positie te staan want ze vertrekken "s morgens eerst en je raad het goed - ze komen aan in het hotel zo een 2 uur voor de besten (waarbij wij nu eens toevallig bij behoren). Snel nog even de directie bekijken - er staat veel spel op volgens Eric - maar dat begrijp ik niet goed.  We moeten dan zonder douchen en flink in het zweet (de rest denk je er maar zo bij) mee naar de dis voor een uur of 2 en tegen dan merk je de kleine handicap al lang niet meer.

Er worden plannen gesmeed voor de Inca Rally en voor de Himalaya mens ze moesten het thuis es weten.  Nu, we moeten eerst in Parijs geraken dat is het bijzonderste nietwaar.

Morgen zien we onze madammen terug in Yekaterineburg - die doen een culturele uitstap in het zog van de mannen - je hoort het goed - en dan gaan ze naar huis.  Een zorg minder voor hen en voor ons.  Maar wat doet het deugd als ze even op onze rug skarten of onze kousen terug proper maken.  En die smile met die kleine oogskes, dat doet toch wonderen.

De Faymonville boys.  Daar moet ik ook nog iets over zeggen. De collector gebroken in de eerste speciale in Mongolië - das pech.  Ze zijn in Novosibirsk geraakt en hun auto vermaakt.  Nu zijn ze er terug bij.  Toffe gasten maar veel, heel veel pech.  Die 2 broers passen er echt wel bij maar ze weten het nog niet.  Ze vertrekken net voor Joost maar dat zal niet blijven duren.  Geloof me vrij.  Zij aan 100, hij aan 160 vandaag over de regularity special, Joost drukt daar nog zijn stempel op. 

Mensen thuis, nu gaat de sierk hier beginnen.  Hou u maar goed vast.  Fasten your Seat belts en morgen heb je meer nieuws.  Kaarsen vooral laten branden xxx